Begin 2006 werd Cremers benaderd door de toenmalige monitor stafadjudanten of hij naar Den Haag wilde komen voor een gesprek. Daar kreeg hij te horen dat de CDS bepaald had dat er een CDC adjudant geplaatst moest worden. Alle Krijgsmachtdelen moesten een stafadjudant afvaardigen. De KLu en de KM deelden mee nog niet zover te zijn. De KL had geen behoefte aan nog een niveau 3 stafadjudant omdat daar op dat moment geen plek voor was. Aangezien de CDS een KL militair was vond de DPKL dat men toch gehoor moest geven aan dit verzoek. Daardoor kwamen er twee kandidaten Ed Cremers en Henry Wanders.
Na een sollicitatiegesprek van 45 minuten in Den haag met een commissie bestaande uit de Directeur CDC, Paul de la Chambre, een kolonel en 2 luitenant kolonels van de Marine kreeg hij op de terugweg naar Arnhem te horen dat de keuze op hem gevallen was.
Vanuit de KL werd nogmaals aangegeven dat het geen functie stafadjudant niveau 3 zou worden maar een niveau 2 functie omdat het CDC een Defensie onderdeel was en geen gevechtseenheid.
De Directeur CDC was het er niet mee eens omdat het CDC geplaatst is tussen de Krijgsmachtdelen en de Bestuurs- staf en rechtstreeks viel onder de SG Defensie en heeft daarom aangedrongen op een stafadjudant niveau 3. Na 2 maanden werd dit gehonoreerd.
De reden van de KL was om niet nog meer niveau 3 adjudant aan te stellen waar straks geen plek meer voor zou zijn in de stafadjudanten Pyramide maar dit argument hield dus geen stand.
De opdracht die Cremers van de Directeur CDC kreeg was om te bezien of er draagvlak binnen het CDC was om een aantal stafadjudanten naast Commandanten te plaatsen.
Cremers hierover: “Dit is een proces van lobbyen en onderhandelen geweest maar ook om te bezien hoeveel stafadjudanten er daadwerkelijk moesten komen. In het begin was er veel tegenstand van met name de commandanten die nog niet met stafadjudanten gewerkt hadden. Bijwonen van vergaderingen van bijvoorbeeld ondercommandanten was een behoorlijk issue maar door een juiste inbreng na een paar keer helemaal geaccepteerd. Door veel aanwezig te zijn op de werkvloer en de vele gesprekken met werknemers, burgers en militairen en in het bijzonder onderofficieren binnen het CDC kon de ontevredenheid over bepaalde zaken weg genomen te worden. Een doorbraak was met name de verhuizing van de betaalkantoren uit het gehele land naar Eygelshoven. Commandanten kregen vertrouwen toen er gemerkt werd dat het geen functie als “spion van de baas” was. Uiteindelijk heeft dit proces bijna 2 jaar geduurd maar het is gelukt met vallen en opstaan en met hulp van de toenmalige adjudanten op de verschillende onderdelen van het CDC. Bert Thijsen, Ad hamers, Ed Steiger, Ad Hoogstraten en de adjudant van het KIM om er een paar te noemen. Uiteindelijk is besloten om een stafadjudant te plaatsen op de grootste onderdelen waar veel onderofficieren geplaatst waren”.
De uiteindelijke plaatsing van Cremers als CDC adjudant is 2 jaar geworden in plaats van drie jaar. Dit kwam doordat de nieuwe directeur van het CDC Mevr. Gout- van Sinderen een opvatting had van taken voor een stafadjudant waar Cremers zich niet in kon vinden. In onderling overleg is toen besloten dat hij terug zou keren naar de KL en een nieuwe stafadjudant aangesteld zou worden bij het CDC die volgens de richtlijnen van mevr. Gout-van Sinderen kon gaan werken. Dat is uiteindelijk Henry Wanders geworden van de KMAR.